Steining, henging, pisking. Bileta som vart mana fram for mitt indre auga av namnet Tehran var mange men berre så måteleg positive.
Etter å ha informert meg sjølv om Iran ad BBC og CNN kjende eg meg likevel godt budd på møtet med denne byen då eg steig ut av flyet.
Lite skulle visste eg at dette var ein stad det går an å trivst og bløme.
Ting eg ikkje hadde sett foere meg
– parkar og groentomraade
– fjell like nord om byen
– folk likar fjellturar
– skianlegg
– moderne
– mange restaurantar
– petite train touristique
– hestedrosje
Fordomar som vart stadfesta:
– tungt traffikert by
– humoerlause politikvinner som hanka inn daarleg tilsloerte landssystre
– mange plastisk modifiserte og fjonge nasar